Tamén foi nomeada inspectora auxiliar gratuíta da Normal de Mestras de Ourense o 24 de outubro de 1898 cargo que aínda ocupaba en 1916. Polo desempeño desta función Nalalia reclamou por medio dunha instancia á Deputación unha gratificación alegando que por un tempo estivo vacante a praza de directora do centro e ela impartiu as clases de Labores e Hixiene. Dita petición foi aceptada pola Corporación.
Como ela chegou a dicir, foi moi ben acollida pola cidadanía ourensá e debido á demanda de moitas familias que querían colocar ás súas fillas pensionistas e medio pensionistas para que recibiran estudos e ampliaran a súa cultura decidiu abrir o local na rúa que actualmente se denomina Irmáns Villar.
É moi interesante destacar como realizaban as súas alumnas os exames. Estas eran citadas no Salón de Sesións do Concello e realizaban os exercicios ante un tribunal presidido polo Alcalde. As nenas eran chamadas de dúas en dúas pola mestra e tiñan que contestar ás preguntas que lles formulaba o tribunal sobre Doutrina Cristiá, de Historia Sagrada, Gramática e Aritmética, Xeografía ,Xeometría e Historia de España.
As máis pequenas contestaban ás preguntas de Doutrina Cristiá e Historia Sagrada e recitaban poesías dedicados ao Concello e tamén pronunciaban discursos.
Concluído o exame oral procedíase a inspeccionar os traballos de labores.
O exames eran públicos e podían asistir os familiares das nenas.
Era unha muller que dicían dela "primorosa" polos bordados que elaboraba e que regularmente se expuñan no comercio de Don Pedro Gutiérrez. Tamén se presentaba aos concursos de encaixes que se organizaban nas festividades de Ourense e adoitaba a gañar o primeiro premio.
En Ourense residiu coa súa sobriñas Balbina e Enriqueta Pascual Hevia que foron alumnas da profesora ourensá de música Concha Vicente e destacaron polas súas cualificacións no conservatorio de Santiago. Pero a traxectoria de Balbina quedou truncada pois faleceu en xullo de 1914 sendo un duro golpe para a súa tía Natalia. Tamén estiveron ao seu cargo as súas sobriñas mellizas Berta e Marta Pascual Hevia que naceron en Vigo o 7 de setembro de 1913. Ambas as dúas estiveron matriculadas no Instituto Xeral e Técnico de Ourernse. Realizaron o exame de ingreso o 18 de setembro de 1923 e realizaron un curso pois despois se trasladaron de centro.
Faleceu na casa da súa irmá Vicenta en Pontevedra o 4 de decembro de 1936 cando tiña 82 anos.
