En 1960 casou co pintor Fernando Quesada e tiveron tres fillos con inclinacións artísticas. Ana impartía clases a nenos e nenas na escola pública o que influiría na súa pintura, cunha visión tenra e máxica da vida.
Tras expoñer nas cidades galegas mosa a súa obra na Galería Durán de Madrid. A súa amizade co crítico de arte Castro Arines lévaa a ingresar no grupo "Inxenuístas de España" presidido polo doutor Vallejo Nájera, e participa en exposicións individuais e colectivas de pintura. Foi galardonada co Premio da Crítica e a súa obra repártese en importantes museos de Portugal, París, Italia, Cidade Real.
Vid: Enciclopedia Gallega, Tomo 35, pp. 6-7.