Etiquetas

04 febrero 2024

GUADALUPE ESPINAR

A Guadalupe Espinar gustáballe o periodismo pero sentía polo teatro unha grande vocación: "Si tiene más base. Creo que nació conmigo" dicía ela sobre o teatro. 

Formou parte do Teatro de Cámara de Ourense xunto con Chonina Vilanova. Dita agrupación xurdiu en 1961 e levou a cabo representacións de obras reflexivas e de gran contido filosófico de autores franceses e xaponeses. 

Tivo brillantes interpretacións como foi na obra "La mujer del abanico" de Yukio Mishina, unha obra poética na que fixo o papel de Hanako. Aquí destacou pola súa elegante posta en escena e a brillante erudición do papel, a mímica do personaxe que demostrou que se "meteu" no papel. A súa capacidade interpretativa deu lugar a que recibira o diploma no Galardón de Duero, en Zamora.

(Fonte: "Ante un acontecimiento artístico" , La Región, 21 de xuño de 1961, p. 3. Guadalupe Espinar xunto con Maryli Vázquez na representación da obra "La mujer del abanico")

Despois do Teatro de Cámara e Ensaio de Ourense pasou ao Teatro Nacional Universitario, que estaba dirixido por Alberto Castilla, cando se trasaladou a Madrid para cursar estudos de Filosofía e Letras. Neste caso destacou no papel de Laurencia de Fuenteovejuna pero tamén interpretou papeis na obra "El círculo de tiza caucasiano" de Bertolt Brecht representada no teatro María Guerrero de Madrid. Nesta época recibiu o Primeiro Premio de interpretación no festival internacional de teatro Universitario en Nancy.

(Fonte: "Guadalupe Espinar. Ayer primera atriz de nuestro Teatro de Cámara, hoy del Teatro Nacional Universitario" La Región, 2 de setembro de 1965, p. 5)

Outra das paixóns de Guadalupe era o periodismo. Colaborou con La Región realizando interesantes entrevistas, sobre todo de mulleres da súa época que destacaban por algún motivo pois Guadalupe, xa daquelas, pretendía darlles a importancia como mulleres pioneiras. Realizou unha entrevista moi interesante, publicada en La Región o 7 de xullo de 1961, a Ana María Quiroga, estudante de Filosofía e Letras en Madrid e destacada deportista de baloncesto. Tamén a Teresa Quiroga, a irmá xemelga de Ana María, muller policafética, artista pintora, profesora de danza e tamén deportista de baloncesto. 

De tal xeito, que Guadalupe acabou ocupando ese espazo na prensa dedicado ao deporte feminino que comezaba a despuntar nos anos sesenta.

Guadalupe casou con Alberto Castilla e os dous marcharon a Colombia en 1967 pois a Alberto ofrecéronlle o cargo de profesor e director do Teatro Estudio de la Universidad Nacional de Colombia. Alí rendeulle unha homenaxe a Valle Inclán e levou á escena "Los cuernos de Don Friolera", representación na que Guadalupe fixo o papel de Loreta.

(Elaboración propia a partir de diversas fontes: "Teatro de Cámara y Ensayo y tres de Liceo d Arte", La Región,  16 de xuño de 1961, p. 3; Ana María Quiroga", La Región, 7 de xullo de 1961, p. 4; "El partido femenino", La Región, 11 de xullo de 1961, p. 4; La Región, 9 de novembro de 1957, p. 4; "Yukio Mishima en Orense", La Región, 28 de novembro de 1970, p. 12.