Reseñamos neste blog de mulleres a Lucila Valente. Lucila foi a nai dun dos escritores máis renombrados de Ourense, José Angel Valente que naceu en 1929. Tivo cinco fillos e di José Angel que sempre lembra á súa nai embarazada. Ela casou moi noviña de tal xeito que para José Angel ela parecía unha irmá. Debeu ser unha muller moi interesante pois , como mesmamente indica o escritor, foi educado en feminino.
José Angel Valente no libro "A modo de esperanza" alude ao oco e ausencia que lle supuxo a morte da súa nai. A ela dedícalle o seguinte poema.
Estuvo en pie, vivió
fue risa, lágrimas,
alegría, dolor,
pero amaba la vida.
Caminó entre nosotros.
La mañana era cosa
de sus manos alegres,
zurcidoras, abiertas.
Solía alimentarnos
de pétalos o besos
sin cesar desprendidos.
Dejó su nombre puro
solo frente a la noche:
Lucila o siempremadre.
Ahora yace aquí,
donde la lluvia canta
al pie de un montealegre.
Bajo la tierra el agua
acaricia sus huesos.
Ella amaba la vida.
(Elaboración propia a partir de diversas fontes).
