Hilda era neta de avós de Lobios, Ourense, e de Boimorto. O seu espírito combativo veulle de familia pois tamén eles combateran no bando republicano contra os golpistas.
Naceu o 21 de xuño de 1951. Foi unha represaliada/ desaparecida na ditadura arxentina. Tiña 26 anos en 1977. Criouse na zona de Cidadela (zona Oeste do GBA), onde tiña toda a súa familia. Foi estudante na Escola Nacional de Cerámica e na Escola Nacional de Belas Artes Manuel Belgrano. Era artista plástica. Cando tivo 18 anos máis ou menos traballou gratis con pequenos que estaban baixo a égida dun xuíz a disposición da Xustiza, no Instituto Gambier, próximo á Prata, organizando campamentos e transmitíndolles o amor pola pintura. Militante de Mocidade Traballadora Peronista (JTP) e delegada gremial polo Sindicato de Publicidade onde aínda a lembran pola súa empuxe e entrega ao labor cotián, pero tamén porque era enxeñosa, divertida e moi boa persoa.
Secuestrada-desaparecida o 21 de xaneiro de 1977, no barrio de Flores (Bar Azteca), á idade de 25 anos, cando seguía pelexando contra a ditadura militar: soubo dicir: "están a caer todos os meus compañeiros pero eu non me vou a ir". Con ela caeu resistindo o seu arresto ilegal, a súa compañeira Marta Ofelia Borrero. Foi vista no CCD ESMA antes do seu asasinato. Borrero foi asasinada na ESMA (A Escola de Mecánica dá Armada (ESMA), en Bos Aires, que foi centro clandestino de detención e tortura durante a ditadura do xeneral Videla) ás poucas horas. Ninguén viu ou recoñeceu a Hilda.
Vid: Desaparecidos españoles en Argentina de Lois Pérez Leira
http://www.robertobaschetti.com/biografia/f/42.html
