Concepción trasládase a Vigo cando tiña 18 anos. Aos poucos anos casa polo civil con Enrique Blein Budiño, quen sería anos despois o primeiro alcalde da Segunda República. Mentras seu marido taballaba na ferretería que tiña na rúa Carral, Concepción dedicásese a atender aos 7 fillos. Co levantamento fascista, Blein é buscado e detido.
Mentres o seu marido era condenado a morte e agonizaba dun cancro terminal, detivérona, humillábana e expropiábanlle as propiedades da rúa Carral.
Foi retida na prisión de Vigo, sen ningun tipo de xuízo dende setembro de 1936, ata marzo de 1937. Estaba inculpada por “Vexación á bandeira”, fora denunciada por outra muller vencellada o fascismo.
Ao saír encontrose sen diñeiro e cunha familia numerosa. Foron nun principio os consules de Uruguai e os EEUU - amigos anteriores do seu marido- quen solidariamente achegábanlle paquetes con comida para alimentar á familia.
Logo seria Julia unha das súas fillas a que comezaría a traballar na Farmacia de Rubira na rúa Colón, mantendo desta maneira á familia. Foi despedida do seu traballo dicíndolle “que alí non podía traballar a filla dun roxo".
Vid: Castro, A.Mª, A batalla das Mulleres Galegas, Trymar, Vigo, 2008.
