María Dicker, en efecto, posuía o título de odontóloga ruso que lle foi habilitado en 1911 polo Colexio Provincial de Otontólogos de Pontevedra polo que puido exercer a profesión.
María e o seu home,Wladimiro, eran rusos e viñeron de Suíza e, de seguro, achegarían un certo aire de cosmopolitismo nunha cidade tan pequena e provinciana como era o Ourense de comezos de século. Tiñan dous fillos, Marc Zilberman Dicker, fillo do primeiro home de María, e Miguel Dainow Dicker, fillo de Wladimiro. O matrimonio rexentaba unha moderna consulta no propio centro neurálxico da capital, na da Praza Maior, concretamente, na casa construída por Vázquez Gulías propiedade de Fermín García. Tamén tiñan outra consulta na vila de Celanova. María traballaba de odontóloga e o seu home, Wladimiro Dainaw, era protésico-mecánico e ambos os dous exerceron aquí desde 1911 ata 1936.
O matrimonio gozaba de grande recoñecemento na cidade e relacionábase coa intelectualidade ourensá. De María pódense indicar outros aspectos interesantes acerca da súa personalidade que teñen que ver co seu labor e implicación na sociedade ourensá, pois estamos a falar dunha muller que gozaba de grande prestixio mais carecía de ambición xa que non cobraba a aqueles que se atopaban nunha situación desfavorable, ofrecía tarifas reducidas para a clase obreira e os sábados consultaba gratuitamente a xente máis pobre para extracción dalgunha peza dental.
Así mesmo, o matrimonio sempre foi moi sensible aos acontecementos do seu país polo que era habitual que organizasen colectas para recadar fondos para os Nenos Rusos que sufriron a Revolución Rusa e a Guerra Civil no país soviético a finais da segunda década do século XX. Outro dato interesante que nos revela a boa integración na cidade e a personalidade altruísta de María é a súa contribución a diferentes causas humanitarias que había en Ourense como, por exemplo, fixo unha achega desinteresada de cinco pesetas para o Colexio das Adoratrices pois este sufrira un incendio en 1927. Tamén contribuíu con 15 pesetas ao Roupeiro Santa Victoria para os nenos da cidade; era doante para os Comedores de Caridade e para a Junta de Protección a la infancia escolar.
A súa preocupación para manterse ao día fixo que o matrimonio acudise regularmente a Congresos Internacionais sobre Odontoloxía. Visitaron en 1926 Alemana, Francia e Suíza as principais Clínicas odontolóxicas e no ano 1931, de novo, fan unha nova saída ao extranxeiro para coñecer novos adiantos:
Ha regresado de París, a donde han asistido con ocasión de celebrarse el último Congreso Internacional Odontológico, los señores Dicker y Dainow, después de estudiar los últimos adelantos y las aplicaciones científicas más modernas introducidas en la práctica profesional del extranjero. También en Suiza, han visitado las clínicas e instalaciones más completas.(1)
María Dicker tiña unha irmá chamada Clara Hala Dicker Zilberman que traballaba na consulta odontolóxica de Manuel Casanova Rodríguez de Ribadavia e nos días que este non estaba na clínica era ela a que o substituía desempeñando o traballo de dentista. Pero foi denunciada polo Colexio de Odontoloxía de Pontevedra de non posuír a titulación. Clara, na súa defensa, argüía que era irmá de María Dicker e que tiña a titulación en odontoloxía e que coñecía todos os traballos da profesión dental. Sempre pensou en rebalidar o seu título pero esixíronlle aprobar toda a carreira de novo.
Miguel, fillo de María e Wladimiro, continuaría coa tradición profesional familiar e fíxose odontólogo. Pero no ano 1936 a familia sufriría a represión franquista e tivo que pechar a clínica requisándolle todo o material que tiñan na de Ourense e na de Celanova. O seu novo destino sería París onde, lamentablemente, a familia foi recluída no campo de concentración francés de Drancy na redada parisiense de Vel d´hiber (2) cando o nazismo se fixo con Francia. Miguel puido voltar a Ourense no ano 1949 onde continuou exercendo de dentista. Faleceu en 1975.
(1)Galicia , 8 de agosto de 1931, p. 8.Elaboración propia a partir de diversas fontes: Boletín Oficial del Colegio Provincial de Médicos de Pontevedra, Número 99, 1 de outubro de 1932, p. 66; La Región, 27 de xullo de 1912, p. 1; La Región : 19 de febreiro de 1922, p. 1; La Región , 26 de febreiro de 1926, p. 5; La Región, 24 de decembro de 1927; La Región, 6 de decembro de 1931, p. 1; La Región, 5 de novembro de 1936, p.2. https://andaquepaque.blogspot.com/2020/04/como-ser-dentista-y-morir-en-el-intento.html
