A escritora Uxía Casal, malia que non naceu en Ourense podemos mencionala neste blog pola vinculación que tivo coa nosa cidade. Tal como ela nos conta: "Nacín en Santiago de Compostela o 13 de maio de 1957 e alí vivín durante vinte e sete anos, até que marchei a Ourense a traballar no ensino público. Estudiei no único colexio laico e feminino que había daquela na cidade, San Paio, onde entrei con tres anos e saín con dezasete. Gustábanme a historia, a arte e a literatura moi por riba doutras materias, así que, acabado o COU, decidinme pola Facultade de Xeografía e Historia, onde me licenciei en Historia da Arte Moderna e Contemporánea en 1979. A lingua e a literatura seguían chamando por min e comecei Filoloxía Románica ese mesmo ano; en 1981 pasei a Filoloxía Hispánica, e en 1984 licencieime por segunda vez. Ó tempo que estudaba, impartía clase de francés e literatura nas Aulas da Terceira Idade, e de español nos cursos para estranxeiros da USC durante un par de veráns. Semellaba predestinada ó ensino, e ó rematar Filoloxía marchei a Ourense a dar clase de galego na Universidade Laboral. En 1986 aprobei a oposición de ensino secundario de Lingua Galega e ó ano seguinte tomei posesión da praza definitiva desa materia no Instituto As Lagoas. Alí permanecín ata 2003, ano en que me xubilei por problemas de saúde. Actualmente vivo en Ribeira, á beira do mar, gozando dun clima suave, de moita tranquilidade e, sobre todo, deste océano sempre igual, sempre cambiante." Un dos seus libros titúlase "Sede en Ourense" no que se narra que na cidade xa fai quince anos que non chove e o río Miño vai seco e iso fai cambiar as formas de vida, os costumes...A raíz disto prodúcese o tráfico ilegal da auga. Son catro os protagonistas ligados por ese tráfico ilegal.
