Pilar Abella foi durante moitos anos profesora especializada en Pedagoxía terapéutica e talvez as técnicas empregadas na comunicación cos seus alumnos, cheas de imaxinación na maioría dos casos e utilizando o debuxo e a cor como medio fundamental de expresión, son o antecedente máis inmediato da actual pintora. Por iso a obra de Pilar Abella esta chea de expresividade e de mensaxe; para ela, a pintura, é un medio de comunicación, a través do cal nos mostra todo o seu mundo interior. Formada tecnicamente en escolas de Arte de Madrid, onde accedeu a clases de pintura en escolas privadas e oficiais, nas que se impartían distintas tendencias plásticas e pictóricas. Céntrase fundamentalmente nos grandes mestres do Impresionismo: Monet, Manet, Van Gogh, Saura, Chagal, Soutine,etc. Asómase ao mundo das exposicións na súa cidade natal, Ourense, en Galicia e en diversos puntos de España. Viaxa a París. Viaxe e estancia de estudo intenso. Contacta con grandes personalidades do mundo da arte: Fernando Arrabalde, Jack Vanarsky, Isabel Echarri, etc. Os comezos de Pilar Abella no mundo da pintura remóntanse ás primeiras imaxes e sensacións que percibe na súa nenez e, iso é así, a pesar de que as súas primeiras obras non se plasmaron até hai soamente uns anos; por iso é polo que exista a falsa crenza de que nos atopamos ante unha pintora de vocación tardía. Soamente se nos referimos ao feito de pintar de forma, digamos profesional, pode resultar certa esa crenza; pero Pili debuxo e pinto desde os seus comezos na escola. Atopámonos cunha pintora que esencialmente pinta sentimentos; sentimentos que lle saen ?a granel? da súa alma e así se explica a súa pintura, pola suma de sensacións e vivencias interiores que, desde nena, foi acumulando até a actualidade e que, chegado un momento, rompen no seu interior cunha forza incontrolable que desemboca nunha primeira manifestación da súa pintura. Logo foi a técnica adquirida e o profundo estudo o que explica o nivel alcanzado. Así, do impacto que o mar causou na súa alma. Ese mar da infancia acompañará a Pilar Abella ao longo de toda a súa vida e forma parte esencial da súa obra, con esas barcas amarradas polas súas cordas ao fondo do mar e con todas as cores e tonalidades que nos podamos imaxinar. Esa nostalxia melancólica explica tamén as súas innumerables evocacións aos temas como as feiras e os carruseis que lembran, sen ningún xénero de dúbida, a súa infancia, cos seus numerosos irmáns, nas contornas da Alameda e do Xardín do Posío en Ourense.
