Angelita Varela, Marquesa de Atalaya y Bermeja, en realidade apelidábase Santamarina por ser filla do fidalgo Ramón Santamarina (desde a inclusa en Ourense a emigrado en América, onde logrou enorme fortuna), quen ao falecer a súa esposa envía aos tres fillos a Ourense para ser criados pola súa irmá Dolores, que estaba casada con D. Antonio Varela (de aí Angelita Varela).
Pola súa propia experiencia orfa levantou no Couto un edificio nobilísimo para a educación de orfas, sendo o seu arquitecto Vázquez Gulías, quen contou co consello e a opinión de dous bos amigos e veciños do Couto como foron Jesús Soria e Marcelo Macías, pero sobre todo coa absoluta implicación e gusto persoal da propia Angelita.
O obxectivo desta fundación era recoller ás nenas desde o cinco anos e permanecerían durante quince anos no Asilo onde se lles daría unha educación primaria e formación cristiá, e ademais ensinaríaselles a lavar, pasar o ferro, bordar, servir a mesa e cociñar.
Esta capela do Santo Anxo, pequena catedral, conta cunha marabillosa obra de Asorey, que é o sepulcro onde foi sepultada Dona Dolores, cunhas vidreiras incribles, e un dos mellores museos privados de España.
A Marquesa boa, como a chamou Basilio Álvarez, foi muller pioneira e impulsadora da cultura.
Foto: Vida Gallega, nº 278, xuño 1925.
Recorte de prensa de: La Noche : único diario de la tarde en Galicia: La Noche - Año XXXVII Número 11018 - 1956 julio 7 (07/07/1956)
Vid: http://www.elcercano.com/mod_seguros/visualizar.php?id=2840
