Mercedes era a Secretaria do Grupo Femenino de Ourense do Partido Galeguista. Xunto con Celia Bouzas, que era a presidenta, e máis un grupo de insignes mulleres ourensás levaron a cabo un feito inédito en Ourense e Galicia como foi a organización das mulleres para a defensa de Galicia, da súa lingua e cultura.
Intervén na III Asamblea do Partido Galeguista celebrada en 1934 en Ourense cunhas palabras nas que fai unha apoloxía do galeguismo: "Os seus resultados é posibel que non sexan vistos por nós. Vivirannos os nosos fillos, as xeracións que veñen, as que temos a obriga de legarllos, coma o mellor herdo, unha Patria nova e ceibe, pra que benizan os nosos nomes, como nos bendecimos os nomes dos nosos Precursores. Pra esa laboura transcendente, nós, as mulleres, conscentes do noso deber, presetamos lediciosamente, o noso esforzo" (A Nosa Terra, 28 de febreiro de 1934)
¡VIVA GALICIA CEIBE!
Xullo de 1935.
Mercedes do Campo convertirase na cara visible do grupo participando en numerosos actos do Partido Galeguista e pronunciando discursos cheos de intensidade.
Intervén na III Asamblea do Partido Galeguista celebrada en 1934 en Ourense cunhas palabras nas que fai unha apoloxía do galeguismo: "Os seus resultados é posibel que non sexan vistos por nós. Vivirannos os nosos fillos, as xeracións que veñen, as que temos a obriga de legarllos, coma o mellor herdo, unha Patria nova e ceibe, pra que benizan os nosos nomes, como nos bendecimos os nomes dos nosos Precursores. Pra esa laboura transcendente, nós, as mulleres, conscentes do noso deber, presetamos lediciosamente, o noso esforzo" (A Nosa Terra, 28 de febreiro de 1934)
Foi unha muller que demostrou a súa fortaleza na defensa da Patria e cuns discursos que en nada desmerecen dos grandes oradores do Partido, Castelao, Pedrayo, Bóveda...
No día celebrado da Patria Galega, Mercedes interveu en varias ocasións deixando palabras memorables:
DÍA DE GALICIA
"Vintecinco de Xulio. Día de Sant-iago, día de recordos grandes para a nosa Terra. Hoxe toda Galicia ferve de xúbilo ante a fermosa Festa de Santo Patrón, en todo-los preitos resoa a ledicia das meigas e doces cantigas dos nosos pais, a natureza vístese coas millores galas para festexar o Día Grande, nos beizos dos bós galegos bailan, o sentir a dozura da nosa gaita, as surrisas máis feiticeiras.
N-este día todos nós debemos botar unha ollada as nosas conciencias e ver si como galegos cumprimos coa obriga que temos pra unha nai tan garimosa doce, como é Galicia.
Eu coido que temos moito que chorar ao ver como deixamos que os nemigos d-ela, entre eles moitos fillos, a aldraxen, a pisoteen e vaian apretando cada vez máis ao redor da súa gorxa as cadeas con que a queren afogar.
Si todol-os galegos quixeran decatarse da situación angustiosa en que se atopa Galicia, hoxe, no Día Grande como un soio home xurarían loitar por ela con todal-as forzas deica rachar esas cadeas, e que d-esa loita xurda unha Galicia libre de aldraxes e da cal serán respectados todol-os seus dereitos.
Deus queira que chegue pronto o Día Grande, outro Vintecinco de Xulio en que todos en pé poidamos cantar co poeta: A NOSA TERRA É NOSA".
Ten outro escrito interesante sobre a nova revista GUIEIRO.
Ourense, Novembro de 1935.
ARENGA
"Teño ante os meus ollos o novo xornal das Mocedades Nacionalistas "Guieiro". O meu corazón relouca de ledicia e o meu peito énchese de gozo ao ler estas páxinas cheas de fogo e coraxe; ao ver a nova xeneración galega disposta a loitar deica verter o seu sangue, ese sangue que ferve n-uns corpos fortes e variles, pol-a redención da Terra de Breogán.
Máis ante esa nova xeneración, que non se contenta coa protesta pasiva dos nosos pais, eu pregúntome, ¿cal é a aititude d-eses pais que trouxeron ao mundo esa nova xeneración diante da rebeldía d-ela?¿Non sairán á rúa para loitar cos seus fillos, para morrer con eles ou para sair d-esa loita libres de escravitude a que estamos sometidos?
Nai galega: Prepárase unha gran loita e tí tés unha arma moi poderosa para evitar que o sangue dos teus fillos vértase en loita sanguiñenta sobor da nosa Terra, sobor da nosa Nai tan querida e tan aldraxada. Esa arma é o teu voto.
Tén conciencia dos teus deberes de nai e de muller galega e cando vaias as furnas vota por aqueles homes que poidan limpar a nosa Terra de extranxeiros e rachar as pesadas cadeas da nosa escravitude.
¡Ánimo mozos galegos! Como o vello do conto, dádelle forte ao centralismo hasta que fenda".
Vid: A Nosa Terra, 25-7-1933.
A Nosa Terra, nº 374, 13-7.1935
A Nosa Terra, nº 291, 22-11-1935.
