Teresa naceu en Allariz no ano 1914. Cursou os estudos de Maxisterio na escola normal de Ourense, onde foi discípula de Vicente Risco e mais de Bartolomé Mostaza, profesor que foi dela de literatura e do que conservou sempre unha memoria grata. Exerceu a súa profesión en lugares veciños a Allariz e mesmo tamén nalgún centro privado do centro da vila.
Estivo de mestra en Rebordelo, concello de Cotobade, unha aldeíña moi próxima a Carballedo, capital do concello, onde estaba a fonda de Pepe da Chan na que ela se hospedou antes de ocupar a casa-escola que lle correspondía. Os métodos pedagóxicos que empregaba eran tan novidosos que non tiñan cabida nun ensino público tan recalcitrante ás modernidades, por iso Teresa funda en Pontevedra unha escola privada no que aplicar non só as pautas establecidas pola Montessori senón as de Piaget, Freire e algúns outros pedagogos.
Estivo de mestra en Rebordelo, concello de Cotobade, unha aldeíña moi próxima a Carballedo, capital do concello, onde estaba a fonda de Pepe da Chan na que ela se hospedou antes de ocupar a casa-escola que lle correspondía. Os métodos pedagóxicos que empregaba eran tan novidosos que non tiñan cabida nun ensino público tan recalcitrante ás modernidades, por iso Teresa funda en Pontevedra unha escola privada no que aplicar non só as pautas establecidas pola Montessori senón as de Piaget, Freire e algúns outros pedagogos.
Foi así como naceu o Colexio Estudio, así denominado en honor e mellor recordo do madrileño de igual nome, vinculado á Institución Libre de Ensinanza. Foi o primeiro centro mixto de carácter legal e custou non pouco conseguir que fose administrativamente admitido en tal e clarificadora condición.
Dende un comezo os rapaces dispuxeron de carballeiras nas que realizar os seus recreos, tiveron parcelas de terra nas que facer cultivos agrícolas ou criar animais. Cando non se estilaba moito dispoñer de laboratorios de física, de química e de ciencias naturais, os alumnos do Colexio Estudio dispuñan deles todos, pero tamén de aulas de cerámica e de traballos manuais, de música, de danza e de pintura.
Co paso do tempo o colexio ía adaptándose ás novas normativas e xa na década dos setenta as profesoras da primeira etapa de EXB daban dúas horas de clase ao día e dedicaban o resto da xornada laboral a preparalas debidamente, mentres os seus alumnos tiñan profesores de xadrez ou doutras actividades, curiosamente chamadas extraescolares.
Dende un comezo houbo un psicólogo no cadro de persoal e todos os días un médico pasaba unhas horas no centro atendendo o seu estado e seguindo o desenvolvemento corporal dos rapaces. As clases de galego, que xa se viñan impartindo dende sempre, continuaron dándose no novo colexio acaso con maior intensidade.
Cando non se sabía ben aínda que eran, no colexio xa houbo aula de informática dotada con ordenadores, na que os rapaces de entón empezaron a tomar contacto con eles e coas novas tecnoloxías.
Dábanselles clases de gramática da imaxe e as clases de gramática ou de xeografía xenerativa, grazas á intuición da nosa nai, xa eran unha realidade no colexio.
Teresa tiña unha fonda preocupación polo preescolar, que consideraba fundamental na formación dun neno, por iso fixo posible que se encargara a Suecia unha aula especial na que desenvolver a psicomotricidade infantil.
Relato completo de Alfredo Conde: MIÑA NAI, UNHA MESTRA DE VANGARDA en REVISTA GALEGA DE ENSINO.
Foto extraída da publicación dixital de RGE.
Relato completo de Alfredo Conde: MIÑA NAI, UNHA MESTRA DE VANGARDA en REVISTA GALEGA DE ENSINO.
Foto extraída da publicación dixital de RGE.
