Etiquetas

24 diciembre 2017

MANUELA SOTO

Naceu en Hannover, xunto co seu tres irmáns, onde os seus pais emigraran. Ao seis anos a familia retornou a Barbantes a terra orixinaria do seu pai. Primeiro instaláronse 'un ano na casa da avoa e despois outros dous en Outeiro, antes de trasladarnos ao barrio da Carballeira, onde os meus pais compraron un piso'. Os pais montaron un taller téxtil en Mariñamansa.

Fixo o preparatorio con Ana María Deza, logo solfexo con Casasnovas. Despois foi alumna de Anxo Losada Nine, que foi un dos que influíron no seu destino profesional. Comezou violín con Néstor Martín Pardo.

Aínda que era pronto para cantar, o profesor Losada Nine meteuna nun cuarteto de música antiga, que logo se ampliou a dúas por corda co que chegaron a facer actuacións. Por entón xa tiña claro que se metería de cheo na música e pensaba en irse. Unha vez en Madrid centrouse na Música e terminou o tres disciplinas que comezara.

En 1986 coñeceu nos prestixiosos cursos de canto de Lleida ao profesor alemán Helmut Lips, un dos grandes na materia. Se en Ourense foi Losada Nine quen lle empuxou, agora foi Lips o que lle dixo que 'podía entrar na escola de Stuttgart, pero debía facelo rápido, pois tiña 22 anos, moitos para iniciar a formación de alto elite'. Con todo, aínda tardou dous anos máis ata acabar na Escola Superior de Canto de Madrid.

En Alemaña todo foille ben. Validou os estudos. Fixo pedagoxía musical. Con todo, a pedagoxía permitiuna dar clases por Europa adiante e tamén en España.

Ao longo da súa carreira estivo en contacto con profesores de enorme prestixio recibindo dos mesmos os seus consellos e ensinos, destacando entre outros Alfredo Kraus, M. do Pozo, W. Rieger, J. Hamari, Roger Vignoles...

Foi galardoada entre outros, no III Concurso Internacional de Canto Alfredo Kraus, no V Concurso Internacional de Canto Francisco Alonso e no concurso Internacional de Canto do ONCE.
Realizou diversas gravacións entre as que destaca Pierrot Lunaire para a Süddeutsche Rundfunk (SDR) en Stuttgart, Requiem de Mozart baixo a dirección de Laszlo Helatay, Che Deum de Kodaly, para o Nürtinger Konzertensemble e para a TVG.

Manuela Soto é profesora de canto na Hochschule für Musik de Stuttgart.

Está casada co tenor navarro Joaquín Asiaín.


Vid: El AragónLa Región

14 diciembre 2017

CELSA PÉREZ MOREIRAS

Celsa Pérez Moreiras naceu en León o 25 de decembro de 1912 pero ten ascendencia ourensá pois era filla de Arturo Pérez natural do Ferrol e de Celsa Moreiras, natural de Canedo (Ourense). 

Ingresou na Universidade de Santiago en 1928, licenciándose en Farmacia no ano 1932. Continuou os estudos en Madrid en 1935, logo traballa no Instituto de Patoloxía Médica do Hospital Xeral de Madrid, dirixido por Marañón, publicando xunto a este destacado endocrinólogo dous traballos sobre vitaminas e metabolismo muscular. 

Foi profesora da Facultade de Farmacia da USC, onde xa aparecía no cadro docente en 1933 como Axudante de Clases Prácticas da materia de Técnica Física. Aparece nunha publicación xunto ao catedrático de Farmacia Aniceto Charro, e tamén xunto a el colaborou no Instituto de Estudos Rexionais, no Laboratorio de Bromatología do Seminario de Estudos Galegos. Falece en Madrid en xullo de 2010.

Vid:Liste López, Socorro e Pintos Barral, Xoana, "Las primeras docentes de Ciencias en la Universidad de Santiago"

DOLORES LORENZO SALGADO

Dolores Lorenzo Salgado, filla de Manuel Lorenzo e Luísa Salgado, ambos os dous ourensáns, nace o 12 de novembro de 1905. Non se coñece con exactitude a data e o lugar de nacemento aínda que no Expediente académico aparece unha certificación na que consta nacer o día 10 de novembro en Lugo, polo que sería galega de nacemento. 

Realiza o exame de ingreso na Escola Normal de Mestras de Lugo en 1921 obtendo a cualificación de aprobado e cursa o bacharelato desde 1921 a 1925, examinándose de varias materias na Escola Normal de Lugo e outras no Instituto de Santiago. 

Estuda na Facultade de Ciencias de Santiago (sección Química) desde 1925 a 1930 cun expediente reseñable. Consta tamén realizar as materias de Debuxo Xeométrico de primeiro e segundo curso. Ademais simultanea os estudos de Química con Farmacia. O 6 de maio de 1931 realiza o exercicio de reválida (Grao de Licenciado), obtendo a cualificación de sobresaliente. O 14 de xullo de 1939, solicita traslado de expediente á Facultade de Farmacia de Madrid. Será unha do cinco primeiras mulleres galegas que publican na revista Anais da Sociedade Española de Física e Química.

Vid: Liste López, Socorro e Pintos Barral, Xoana, "Las primeras docentes de Ciencias en la Universidad de Santiago"

01 diciembre 2017

MARÍA BRANCO PRIETO


María Branco Prieto naceu en Trives e é catedrática da Facultade de Farmacia e Nutrición da Universidade de Navarra. María Branco Prieto estudou Farmacia na Universidade de Santiago de Compostela e realizou a súa tese doutoral na Universidade de Paris-Sud mediante unha bolsa do Ministerio de Ensino Superior e Investigación francés. O tema da súa investigación, que recibiu o premio extraordinario "L'Académie Nationale de Pharmacie”, foi a formulación de micropartículas cun neuropéptido e a súa administración no cerebro de rata. Estas investigacións foron ampliadas durante tres anos no ETH (A Escola Politécnica Federal de Zúric, Suíza).

Recentemente foi nomeada académica da Real Academia de Farmacia de Francia -unha das entidades máis prestixiosas do mundo no seu ámbito- como recoñecemento ao carácter internacional do seu traballo. Así mesmo, foi nomeada académica da Real Academia de Farmacia de Galicia.

Na actualidade, María Branco mantén unha estreita colaboración con investigadores do país galo, onde é experta da Agence Nationale da Recherche (ANR) e do Institut Universitaire de France. Así mesmo, participa nun proxecto europeo xunto co seu director de tese, o profesor Patrick Couvreur, da Universidade París-Sud.

Na súa traxectoria, a catedrática de Farmacia e Tecnoloxía Farmacéutica centrou a súa investigación na área da nanomedicina e sistemas de liberación controlada de fármacos, onde traballou no deseño e desenvolvemento de micro e nanopartículas de distintos tipos. Estes sistemas aplícanse no tratamento de cancro, enfermidades cardiovasculares e neurodegenerativas.

María Branco é autora ou co-autora de máis de 110 artigos en revistas científicas, 5 patentes, 16 capítulos en distintos libros especializados e máis de 150 comunicacións en congresos, moitas delas como relator invitado. É membro do comité editorial de varias revistas científicas, entre elas Cancer Letters. A súa investigación recibiu varios premios de entidades, tanto nacionais como internacionais.

Vid: Universidade de Navarra