Etiquetas

31 diciembre 2015

PIEDAD FERNÁNDEZ LÓPEZ

Piedad naceu na vila de Castro Caldelas o 19 de xaneiro de 1899. Era filla de Pascasio Fernández e Remedios López. 

Aos quince anos, no ano 1914, ingresou no Instituto Provincial de Ourense e matriculouse por libre en materias soltas e o 13 de agosto dese ano solicitou o Certificado de traslado  á Escola Normal de León. 

De aquí pasaría á Residencia de Madrid, dirixida por María de Maeztu, onde permaneceu desde 1919 ata 1924 e tras estudar na Escola Superior de Madrid na que destacou polas súas brillantes cualificacións foi nomeada profesora de Pedagoxía da Escola Normal de Mestras de Baleares cun soldo anual de 1500 pesetas. En 1929 foi pensionada pola Xunta de Ampliación de Estudos designándolle o cargo de repetidores de Español na Escola Normal de Carcassonne, na comarca de Languedoc en Francia.

En 1932 regresou a Ourense por concurso de traslados e ocupou a praza de profesora auxiliar na Escola Normal de Mestras de Ourense exercendo tamén como Inspectora de ensino primario

Nestes anos a ATEO era unha asociación que tiña unha grande aceptación dentro do maxisterio ourensán. Se ben é certo, foron poucas as mulleres que chegaron a afiliarse (Ver entrada de Mulleres na ATEO), si houbo mestras e inspectoras que simpatizaron coa agrupación, entre as que figuraba Piedad Fernández.

Pero Piedad enfermou e tivo unha longo padecemento ata que faleceu o 12 de xuño de 1933 aos 33 anos de idade.

(Fonte: El Pueblo Gallego, 15 de xuño de 1933, p. 11)


O seu falecemento foi moi sentido polos membros da ATEO da que dicían que compartía con eles os ideais republicanos:

Una prolongada enfermedad arrebató la vida de la Srta. Piedad Fernández, Inspectora de primera enseñanza de Orense. Su abolengo republicano encuadró a esta compañera en una conducta de liberalidad y le legó la más rica de las herencias una vida sin prejuicios. Doble motivo tenemos para lamentar la pérdida de Piedad Fernández. Lo lamentamos por maestros y niños, la lloramos porque esta Inspectora era de las nuestras. Reciba su familia el aliento consolador que le envían los muchachos de la ATEO.

(Elaboración propia a partir de diversas fontes. Esta entrada é un pequeno extracto dun estudo que estou elaborando sobre inspectoras ourensás)

29 diciembre 2015

MARINA PEÑA BOUZAS

Parte deste relato contoumo o seu irmán Manuel Peña.
Marina naceu en Viascón, Pontevedra,  o 8 de abril de 1914. Era a filla de Manuel Peña Rey e de Celia Bouzas Barreiro. O seu pai veu a Ourense a exercer de médico e no 1920 veu Marina coa súa nai e coa súa irmá Esther. Cando chegaron a Ourense estaban inaugurando a ponte Nova e estaba ilumiñado con luces de gas e Marina e a súa irmá quedaron impresionadas. 

Cando tiña dez anos, no ano 1924, ingresou no Instituto Provincial de Ourense. Aquí cursou seis anos, tres por libre e outros tres por oficial e obtivo unhas excelentes cualificacións. Sacou sobresaliente con premio en Lingua castelá, Latín 1 e 2. Nas materias de Xeografia de Europa, Xeografía especial de España,  Aritmética Historia de España  e Xeometría, sacou notable e no resto das materias acadou aprobado.

Ao finalizar no instituto solicitou o 27 de maio de 1929 o Certificado de Traslado á Facultade de Farmacia de Santiago. No 1933 tamén se sumou á nómina de mulleres ourensás que asinaron o Manifesto de Mulleres e formou parte do Grupo Feminino do Partido Galeguista  como a súa nai e irmá Esther. 

(Fonte: AIOP, Expedientes Académicos)

En 1929 participou na grande homenaxe que a cidade fixo á vellez. Alí estivo xunto coa súa irmá Esther e outras mulleres da cidade.

(Fonte: La Región, 9 de novembro de 1939, p. 1)

Logo foi a Madrid e estivo na Residencia de estudantes. No ano 1934, cando tiña 20 anos, coñeceu a Luís Fanjul, un médico de Oviedo que era republicano, e casaron. Durante a guerra civil Luís foi Tenente Coronel Médico do exército republicano e o matrimonio  tivo que separarse por un un tempo. Ao rematar a guerra exiláronse a México e fundaron alí un laboratorio prestixioso xunto a Blas Cabrera pero Luís faleceu o 20 de xuño de 1940. Marina regresou en 1953 a España coas súas fillas e estiveron unha tempada na casa dos pais. Logo voltaron a México e alí faleceu faleu en 2002.

Como muller comprometida co galeguismo foi unha das representantes na Comisión que acudiu a Madrid en xullo de 1936 para facer a entrega do estatuto de Autonomía ao Presidente das Cortes. Formaban parte desa comisión os presidentes das Deputacións de A Coruña e Lugo; os alcaldes das catro cidades principais; o Comité central do Estatuto; o secretario do Partido Galeguista; os deputados galegos Castelao, Viana e Villaverde e demais persoas entre as que se atopaba María Peña. (ver foto). María sumouse á Comisión pois nese intre residía en Madrid pois estaba sensibilizada pola súa militancia no Grupo Femenino do Partido Galeguista da que era presidenta a súa nai e seu pai Presidente do Partido Galeguista de Ourense.

(Fonte: "Ha venido de Madrid una comisión de Galicia", La Libertad, 16 de xullo de 1936, p. 12)

______
Vid: Cid Galante, Rosa María, Muller e educación en Ourense (1900-1930), Tese de doutoramento. Carmen Benso Calvo e Rosa María Cid Galante, Los expedientes de las estudiantes de bachillerato una fuente básica para el estudio del alumnado femenino de los institutos. Ourense como ejemplo (1900-1930); Historia de la educación: Revista interuniversitaria, ISSN 2386-3846, ISSN-e 0212-0267, Nº 26, 2007, págs. 437-470; Cid Galante, Rosa María, As primeiras ourensás ante o reto da educación universitaria (1900-1940) (II) Minius: Revista do Departamento de Historia, Arte e Xeografía, ISSN 1131-5989, Nº 12, 2004, pags. 73-102. As primeiras ourensás ante o reto de educación universitaria (1900-1930) (I) Minius: Revista do Departamento de Historia, Arte e Xeografía, ISSN 1131-5989, Nº 11, 2003, pags. 139-156.

A foto da cabeceira foi extraída do Diario de un médico de guardia 


06 diciembre 2015

LETICIA OSORIO GARCÍA

Artista plástica nacida en Ourense. Trasládase a temperá idade a Córdoba onde inicia a súa formación artística en 1986 no taller de Julia Hidalgo Queixo e que complementa realizando diversos cursos monográficos baixo a dirección de recoñecidos artistas como o VII e VIII Cursos de paisaxe baixo a dirección de D. Antonio Povedano e de D. Antonio Zarco Forte. cursos realizados en Priego de Córdoba nos anos 1994 e 1995.
No ano 2000 trasládase a investigar e traballar a Florencia. Desde o ano 2005  vive e traballa en Barcelona.

EXPOSICIÓNS INDIVIDUAIS
2013 Crónica dun diálogo.
Museo Municipal de Ourense.
2009 Galería Intel-lecte, Sabadell (Barcelona).
2005 Paisaxes dunha memoria dilapidada, Barcelona.
2004 Ausencias Innobles, Valencia.
1999 Sala Góngora Arte, Córdoba.

EXPOSICIÓNS COLECTIVAS (SELECCIÓN)
 2008Colectiva GALERIA DE ARTE MARAVIA, Córdoba .
Colectiva 30 Aniversari Galería Nova 3. Sabadell.
2007 Finalista Premis Fundació Vilacasas pintura i escultura, Barcelona.
2006 Art Miami 06.
2003 Europa 2003: Novas Presenzas, PARLAMENTO EUROPEO, Bruxelas, Bélxica.
2000-2001 Colectiva Itinerante A Última Fronteira. Galería de Arte CRAVE, Murcia e Galería d Arte XEMA LAZCANO, Madrid.
Fondos Contemporáneos outras formas e Tendencias, IES Luís de Góngora, Córdoba.
IX Certame de Pintura Cajasur-Casa Galicia ?Mestre Mateo. Córdoba.
1998 XX Aniversario da Colectiva Anual de Pequeno Formato. Tarragona.

1997
Concurso de pintura rápida Asociación Amigos de Córdoba, Palacio de Congresos, Córdoba.
Colectiva de pequeno Formato, Tarragona.
XLVI Exposición de Outono, Real Academia de Belas Artes Santa Isabel de Hungría, Sevilla.
1996 III Premio de Pintura Rural Caixa Rural de Sevilla, Sevilla.
XIX Certame Cidade de Baena, Premio ?Diego Monroy? de pintura, Baena, Córdoba.
1995 IV Bienal de Pintura Nova Galería Aquin?s de Reus, Tarragona.
XIX Certame Nacional de Pintura. XXXIX Festa da Oliveira, Moura, Toledo.
Concurso Nacional de Pintura ao óleo Premio Valentí, Sala de Arte Valenti, Sant Pere de Ribes, Barcelona.
Exposición VIII Concurso de Pintura para Universitarios das Carnicerías Reais, Priégo de Córdoba, Córdoba.
Exposición Itinerante I Ceramen Unicaja de Artes Plásticas, Sala de Exposicións Unicaja, Málaga.
1994 Monte de Piedade e Caixa de Aforros de Córdoba.
VIN Premio Nacional de Pintura Diego Monroy, Baena, Córdoba.
I Certame Nacional de Pintura Adolfo Lozano Sidro, Priego de Córdoba.

PREMIOS E BOLSAS
2001 Bolsa VIN Cursos Internacionais de Pintura e Escultura, baixo a dirección de D. Antonio López García, Jerez de la Frontera, Cádiz.
1998 Primeiro Premio Nacional III Certame Nacional de Pintura, Valencia.
1997 Primeiro Premio Nacional de Pintura Josep Salga de Pequeno Formato.
VII Bienal de Pintura Nova, Salón de Maio na Galería de Arte. Tarragona.

OBRAS EN COLECCIÓNS

Colexio Oficial de Aparelladores e Arquitectos Técnicos de Córdoba (COATCO).
TASACIÓN E OBRAS, Córdoba.
FUNDACIÓN PRASA, Córdoba.

El País

EMMA GONZÁLEZ BERMELLO

Naceu en Ourense en 1931. Pertencente a unha familia de pequenos empresarios e comerciantes do sector dos electrodomésticos, Enma González Bermello trasladouse a vivir a Vigo aos 3 anos. Nos últimos anos do franquismo é escollida concelleira nesa cidade polo terzo familiar, onde se ocupou de parques e xardíns. En 1978, trala dimisión deJoaquín García Picher, e antes das primeiras eleccións municipais democráticas, foi elixida alcaldesa entre os demais concelleiros. Así converteuse na primeira muller en acceder á alcaldía dunha cidade galega. Mantívose no cargo ata as eleccións de 1979.

Nas primeiras eleccións galegas, Enma González concorreu na lista da UCD pola provincia de Pontevedra, e saíu elixida deputada. Foi unha das tres primeiras parlamentarias galegas xunto con Carmen Lovelle e Flora Veiga, e xurou o seu cargo vestida de traxe tradicional. Na segunda lexislatura foi reelixida, neste caso nas listas de Alianza Popular, mais en 1987 múdase a Coalición Galega. Abandonaría a vida política en 1989..

Vid: Wikipedia
Foto: Faro de Vigo