AS CASTAÑEIRAS

As castañeiras eran aquelas mulleres do Ourense dos anos trinta e corenta que acudían á cidade no inverno ofrecendo castañas frescas. Segundo Xaquín Lourenzo, o forno, chamado fornalla,  para asar as castañas facíano enchendo un caldeiro vello de ladrillos e barro, cun buraco na parte inferior,que facilitaba a combustión. Levaba un enreixado de ferro para evitar que caíse o carbón e na parte superior poñían a tixola de lata para asar as castañas.
Montaban o seu "negocio" nun portal ou á intemperie, en calquera recanto apropiado, acendían o lume, axudándose dun abano e, feitas as amoxegadas ás castañas, poñíanas na tixola movéndoas de vez en cando. Ao irse asando botábanas nunha cesta cuberta de sacos para conservalas quentes. Algunhas castañeiras montaban un pequeno local onde vendían froita e castañas asadas ou crúas.
Na nosa cidade temos unha homenaxe ás castañeiras na fermosa representación escultórica de Xosé Cid realizada en bronce.
Cando non era a época das castañas, algunhas castañeiras vendían tamén froita alquilando un pequeno local.

Vid: Lorenzo, X. Historia de Galiza, Vol 2, Buenos Aires, 1962.